De sociaal-theoretische eis tot dekolonisatie van kennis- en actievelden suggereert dat een dergelijke transformatie in één richting mogelijk is. De begintoestand van deze velden blijkt echter vaak zeer complex en gelaagd te zijn. Dit artikel neemt het voorbeeld van de professionele oriëntaties van conflictbemiddelaars om te laten zien hoe filosofische en ethische maxims, pedagogische concepten, oriëntatie op professionele economie, betrokkenheid bij professionele discoursen en persoonlijke wereldbeelden samensmelten tot werkstrategieën die uiteindelijk moeilijk te classificeren en te evalueren zijn tegen de achtergrond van de-koloniale doelstellingen. Terwijl in de literatuur over het algemeen wordt aangenomen dat geprofessionaliseerde sociale activiteiten zijn terug te voeren op sociaal-theoretische epistemologische concepten, laat de literatuur over bemiddeling een breuk zien: de praktijk van het handelen staat daardoor vaak los van epistemologische theoretische grondslagen. In plaats daarvan worden stijlen en best-practice modellen uit de praktijk gereconstrueerd, die parallellen vertonen met de sociaal-theoretische grondslagen, maar er niet meer expliciet mee in verband worden gebracht. Deze overwegingen leiden tot de conclusie dat eisen tot dekolonisatie moeten beginnen met meer bijzondere en specifieke aspecten van het handelen om niet te worden gedwarsboomd door de aangetroffen complexiteit. Omgekeerd zouden bemiddelaars extra ethische helderheid kunnen krijgen als de hier geschetste epistemologische complexiteit explicieter aan de orde zou komen in de bemiddelingstraining.